Ευγένιος Ο'Νηλ (Eugene O'Neill)

Ο Ευγένιος Ο'Νηλ, ένας από τους σπουδαιότερους αμερικανούς δραματουργούς, γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1888 και πέθανε στη Βοστόνη το 1953. Γιος του ιρλανδικής καταγωγής περιοδεύοντα ηθοποιού Τζέημς Ο'Νηλ, πέρασε τα πρώτα νεανικά του χρόνια σε δωμάτια ξενοδοχείων και τρένα και φοίτησε σε σχολεία-οικοτροφεία. Μετά την αποβολή του από το Πανεπιστήμιο Πρίνστον, όπου σπούδασε για έναν χρόνο, ο Ο'Νηλ ακολούθησε μια ζωή «περιπλανώμενου», αλλάζοντας διάφορα επαγγέλματα. Αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει το 1912 και αμέσως μετά νοσηλεύτηκε σε σανατόριο με φυματίωση, όπου και άρχισε να ασχολείται με τη θεατρική συγγραφή. Τα έργα του –στα οποία κάνει χρήση των διαφορετικών ιδιωμάτων– διακρίνονται από έναν έντονο τραγικό ρεαλισμό, με περιθωριοποιημένους χαρακτήρες οδηγημένους στην απόγνωση. Τέσσερα από τα θεατρικά του έργα απέσπασαν το Βραβείο Πούλιτζερ (Πέρα από τον ορίζοντα, Άννα Κρίστι, Παράξενο ιντερμέτζο και το Μακρύ ταξίδι της μέρας μέσα στη νύχτα), ενώ ο ίδιος τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1936. Πολλά από τα δράματά του μεταφέρθηκαν στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη, ανάμεσά τους και το Πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα, ένα από τα αριστουργήματά του που βασίζεται στην αισχύλεια Ορέστεια. Η τραγική άποψη του Ο'Νηλ για τη ζωή, όπως αυτή αποτυπώνεται στη δραματουργία του, είναι απόλυτα συνυφασμένη με την ολέθρια προσωπική του ζωή, και ο ίδιος υπήρξε μια τραγική μορφή εφάμιλλη εκείνων που είχε δημιουργήσει. Ακόμα και η μοναδική κωμωδία που έγραψε, η Ερημιά, έργο βαθιά βιογραφικό, είναι έντονα διαποτισμένη από μια φαντασιακή νοσταλγία για το πώς θα μπορούσε να είναι η νεανική του ηλικία.