Ελληνικό Θέατρο

Σελ. 40

Σελ. 32

«Έπειτα από δέκα χρόνια σιωπής, μετά την Άλκηστις και όνειρα γλυκά, καταφεύγω και πάλι στο θησαυροφυλάκιο της μυθολογίας με την Ερμιόνη. Αυτή τη φορά, ανέσυρα από τα βάθη του θησαυρού το πρόσωπο του Μενελάου με σκοπό να διασκεδάσω και να παίξω μαζί του. Στο παιχνίδι εμπλέκω την κόρη του Ερμιόνη, την ανιψιά του Χρυσόθεμι και την παλαιά έμπιστη του παλατιού της Σπάρτης, Κλεόνη. Όπως στην εκδοχή του Ευριπίδη η Ελένη δεν απήχθη από τον Πάρη και δεν πάτησε ποτέ στα χώματα της Τροίας ενώ τα στρατεύματα των Αχαιών πολιορκούσαν μια Τροία χωρίς Ελένη, στην παρούσα εκδοχή της Ερμιόνης, ο Μενέλαος δεν πάτησε ποτέ τα χώματα της Τροίας, αφήνοντας τον υπόλοιπο στρατό να πολιορκεί την Τροία και να αιματοκυλίεται. Ο ίδιος, λάθρα, καταφεύγει στην Ίμβρο όπου διάγει ηδονόσπαρτον βίον!
    Μετά το τέλος του Τρωικού Πολέμου η επιστροφή του στη Σπάρτη προκαλεί μια σειρά από εκπλήξεις, ανατροπές, αποκρύψεις και αποκαλύψεις. Σε αυτό το παιχνίδι όπου οι ήρωες αναζητούν εναγωνίως μια νέα ταυτότητα, συμμετέχουν και τα άλλα πρόσωπα και κυρίως η Ερμιόνη, η οποία εμπλέκεται άθελά της στο απαγορευμένο παιχνίδι του έρωτα και της τύχης.
    Ο Μενέλαος γίνεται Τάκης, η Ερμιόνη και η Χρυσόθεμις ικανοποιούν τις πρόσκαιρες αναζητήσεις και επιθυμίες τους σε παραλιακά μπαρ. Την τετράδα των ηρώων συμπληρώνει η Κλεόνη, που έχει ξεκινήσει ως τροφός και παιδαγωγός της Ωραίας Ελένης και της Ερμιόνης, συντηρητική και δαιμόνια ταυτόχρονα, ιδιοτελής και ανιδιοτελής, κατευθύνει και σκηνοθετεί τη ζωή των κυρίων της. Μια διαχρονική ματιά στον μύθο της συνέχειας του ελληνισμού» (Ανδρέας Στάικος).

Την έλεγαν Νόρα Τζόυς. Γεννημένη για να πετάει. Ένα βράδυ, στο Αμβούργο, μετά την παράσταση, την είδα να φεύγει μ’ έναν απ’ αυτούς τους λιμοκοντόρους που γεμίζανε κάθε βράδυ το καμαρίνι της. Γύρισε το άλλο μεσημέρι, ξεχτένιστη, αλαφιασμένη… Της ζήτησα να μην τον ξαναδεί. Μου είπε να κοιτάω τη δουλειά μου. Την έπιασα απ’ τα μαλλιά και την τράβηξα έξω, στις αποθήκες… Τη χτύπησα πολύ. Το αίμα έτρεχε απ’ τη μύτη της σα βρύση. Την άλλη μέρα, μου είπε πως είχε αποφασίσει ν’ αφήσει το τσίρκο. Θα έδινε την τελευταία της παράσταση και θα πήγαινε να ζήσει μαζί του. Πήρα το μαχαίρι και πριόνισα το σκοινί… απαλά, πολύ απαλά, σα να τη χάιδευα… Κόπηκε τη στιγμή που χίλιοι άνθρωποι ήταν έτοιμοι να την αποθεώσουν. (Παύση) Κάθε βράδυ τής ζητάω να με συγχωρήσει… Ποτέ δεν μου απάντησε. (Παύση) Όλες οι αγάπες χώμα γίνονται. Αρχίζουν στον ουρανό και τελειώνουν στο χώμα.

Σελ. 64
 
Το σπίτι της Οδού Μουσών 47 έχει μια μακρόχρονη ιστορία και ανήκει στη γριά, τώρα, Δόμνα Παπαγεωργίου και τη μεσήλικη κόρη της Ιφιγένεια. Στηριζόμενος στην αληθινή ιστορία του σπιτιού, ο Γιάννης Αγησιλάου καταγράφει με καταπληκτική ακρίβεια, λυρισμό και ανθρωπιά τις προσπάθειες των δύο γυναικών ν' αντισταθούν στην τσιμεντοποίηση της περιουσίας τους και την υπεράνθρωπη επιμονή τους να το σώσουν ως ένα εξαιρετικό δείγμα αρχιτεκτονικής.

Σελίδες 56

Σελίδες: 96
 
Ένα έργο που με σατιρίζουσα διάθεση πραγματεύεται τον κόσμο του θεάτρου και των παρασκηνίων.

Σελ. 224

Σελ. 80

Εισαγωγή: Σάββας Πατσαλίδης

Σελ. 96
Επίμετρο: Πηνελόπη Χατζηδημητρίου

4η αναθεωρημένη έκδοση

Σελίδες: 224
 

Διασκευή από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Νίκου Μπακόλα

Ένα σκοτεινό παραμύθι με αφορμή το μυθιστόρημα του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου Η Κερένια Κούκλα

Σελίδες: 56
 
 

Το μπουφάν της Χάρλεϋ ή Πάλι καλά / Ο Μάκης
Δύο βουβοί ακροατές. Ένας Εύζωνας στη σκοπιά του Άγνωστου Στρατιώτη κι ένα χρυσόψαρο στη γυάλα του. Εγκλωβισμένοι όπου οι συνθήκες τούς έταξαν, μπορούν μόνο να ακούν. Τα πάθη, τη θλίψη αλλά και την κωμικότητα των συνομιλητών τους: μιας γυναίκας στο Σύνταγμα, νύχτα με βροχή, κι ενός παππού μόνου στο σπίτι, καλοκαίρι. Εγκλωβισμένοι κι αυτοί, με μόνη τους ίσως έξοδο τις αναμνήσεις τους. Τη θύμηση όχι τόσο όσων έζησαν, αλλά πιο πολύ όσων ονειρεύτηκαν. Το περίφημο Μπουφάν της Χάρλεϋ μαζί και ο Μάκης σε ενιαία έκδοση.

Σελ. 64

Μια ωραία και πιστευτή ιστορία... στα σκοτεινά...

Σελίδες: 64
 
 

Την 27η Οκτωβρίου του 1854 ο Ρόμπερτ Σούμαν αποπειράται να αυτοκτονήσει πέφτοντας από τη Γέφυρα των Πλοίων στον Ρήνο. Λίγο πριν πέσει, «εμφανίζονται» ο Ευσέβιος και ο Φλορεστάν, τα δύο alter ego του, οι φωνές που άκουγε από νεαρή ηλικία, και του προτείνουν να οργανώσουν και οι τρεις μαζί μια συναυλία νέων στην Αθήνα.

Εάν για κάποιους παρουσιάζουν ενδιαφέρον η άνοδος και η δημιουργία είτε η πτώση και η κατάθλιψη του σπουδαίου συνθέτη, θα άξιζε να σταθεί κανείς, έστω και μία φορά, σε εκείνες τις ενδιάμεσες στιγμές, τις στιγμές που αγωνίστηκε. Για όλα. Και είτε κέρδισε είτε έχασε.  

Σελίδες: 32