Ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1872. Φοίτησε στο ιδιωτικό σχολείο Κοντούτη και μετέπειτα στο Εκπαιδευτήριο Καποδίστριας. Το 1884, σε ηλικία 14 ετών, εξέδωσε με τον αδερφό του Κωνσταντίνο την εφημερίδα «Ελπίς». Το 1889 γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης για σπουδές φυσικομαθηματικών επιστημών και έπειτα στη Βενετία, όπου σύναψε δεσμό με την κατά 17 χρόνια μεγαλύτερή του βαρόνη Ερνεστίνη φον Μάλοβιτς, την οποία και παντρεύτηκε. Στη συνέχεια, έφυγε για σπουδές στο Γκρατς της Αυστρίας, όπου ήρθε σε επαφή με τη σκέψη του Μαρξ και του Νίτσε. Το 1895 εξέδωσε ένα ρομάντζο στα γαλλικά, και το 1899 δημοσίευσε σε συνέχειες το «Πάθος» και το «Πίστομα» στην Τέχνη του Κωνσταντίνου Χατζόπουλου. Το 1900 έχασε την κόρη του Ερνεστίνη από μηνιγγίτιδα σε ηλικία 5 ετών. Το 1901 δημοσίευσε στον Διόνυσο το διήγημα “Juventus Mundi” και τον επόμενο χρόνο την «Κασσώπη». Το 1904 δημοσίευσε στον Νουμά τη διατριβή του «Σανσκριτική και Καθαρεύουσα», ενώ το 1905 οργάνωσε συνέδριο δημοτικιστών στην Κέρκυρα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Σοσιαλιστικού Ομίλου Κερκύρας και κατόπιν του Αλληλοβοηθητικού Εργατικού Συνδέσμου Κερκύρας, και το 1912 τιμήθηκε με το παράσημο του Σταυρού του Σωτήρος, βραβείο το οποίο δεν αποδέχτηκε. Το 1916 συμμετείχε σε ειδική αποστολή του επαναστατικού κινήματος Θεσσαλονίκης στη Ρώμη μετά από ανάθεση του τότε υπουργού Εξωτερικών Νικολάου Πολίτη. Επέστρεψε στην Κέρκυρα όπου και διορίστηκε αντιπρόσωπος της Κυβέρνησης, θέση από την οποία παραιτήθηκε τον ίδιο χρόνο. Το 1917, μετά την πτώση της αυστροουγγρικής μοναρχίας, ο Θεοτόκης καταστράφηκε οικονομικά και η υγεία του κλονίστηκε. Εργάστηκε σποραδικά ως διευθυντής λογοκρισίας (για δυο μέρες), ως υπάλληλος των εκδόσεων Ελευθερουδάκη, της Υπηρεσίας Ξένων και Εκθέσεων και της Εθνικής Βιβλιοθήκης, και δεν σταμάτησε να δημοσιεύει πεζογραφικά, ποιητικά και μεταφραστικά έργα του σε πολλά λογοτεχνικά και εφημερίδες. Πέθανε στην Κέρκυρα το 1923 αφήνοντας ανολοκλήρωτο το τελευταίο του έργο Ο παπά Ιορδάνης πασίχαρος και η ενορία του. Ανάμεσα στα αξιολογότερα πεζά του συγκαταλέγονται: Το Πάθος, Το Πίστομα, Η τιμή και το χρήμα, Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα. Αξιομνημόνευτες είναι και οι φιλολογικές του μελέτες καθώς και οι εξαιρετικές του μεταφράσεις σημαντικών έργων της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
