Αριστοτέλης Νικολαΐδης

Γεννήθηκε το 1922 στη Μυτιλήνη και πέθανε το 1996. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, με ειδίκευση στην Ψυχιατρική. Στην Κατοχή, έλαβε μέρος στην Αντίσταση και φυλακίστηκε από τους κατακτητές. Το 1952, εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή. Το 1954 υπέβαλε τη διδακτορική του διατριβή και έφυγε για το Παρίσι ως υπότροφος του γαλλικού κράτους. Το διάστημα 1956-1965 εργάστηκε ως ψυχίατρος στο εξωτερικό. Το 1966 ίδρυσε στην Αθήνα το Διεθνές Ίδρυμα Επιστημονικής Ορολογίας και Γλώσσας, το οποίο από το 1973 λειτουργεί και στη Γενεύη. Υπήρξε, επίσης, ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού Γλωσσικού Ομίλου. Το 1967 κατέφυγε αυτοεξόριστος στις Η.Π.Α. και στην Ελβετία μέχρι το 1975, οπότε επέστρεψε μόνιμα στην Ελλάδα. Την ίδια χρονιά εκδόθηκε και το μυθιστόρημά του Η εξαφάνιση, που τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος. Έργα του έχουν μεταφραστεί σε πλείστες ξένες γλώσσες.

Aπό τις εκδόσεις Σοκόλη κυκλοφορεί Η ποιητική μνήμη της γλώσσας και άλλα δοκίμια, και η ποιητική συλλογή Επιλεγμένα ποιήματα.