Ξαναβρήκα την ποίηση

Μ' αρέσει να σε λέω βροχή
Κι εσύ να γίνεσαι κατακλυσμός
Και να με πνίγεις.

Κάποτε θα μας πνίξει ο χρόνος
Μέσα σε στέρνες άνυδρες
Τότε που δε θα βρέχει όπως Εσύ
Και στο μικρό δωμάτιο
Το επιπλωμένο με τον έρωτα
Καθώς μια νύχτα στη βροχή
Θα βυθιστούμε.
Μα ωστόσο βρέχε με
Κι άσε με να σε λέω βροχή
Και να 'μαι ο τελευταίος
Που έπεσε στο ποτάμι σου
Βροχή μου
Ευτυχισμένος

(Από το ποίημα «Δυο στιγμές για τι βροχή», 1991)