Η επαρχία της ανυπάρκτου

Ο 18ος αιώνας στην Ευρώπη σημαδεύεται από τη σημαντική ανάπτυξη του δημιουργικού πεζού λόγου και χαρακτηρίζεται από πειραματισμούς στις τεχνικές, τις ειδολογικές κατηγορίες, τη ρητορική σκευή, τη θεματική και, εν γένει, μας έχει δώσει αρκετά ονόματα σημαντικών μυθιστοριογράφων, στην Αγγλία, τη Γαλλία και άλλες χώρες. Δεδομένου ότι στα καθ' ημάς ο δημιουργικός πεζός λόγος τον 18ο αιώνα δεν έχει κάποιο ολοκληρωμένο πρωτότυπο δείγμα μεγάλης δημιουργικής αφήγησης σε πεζό ή ειδικότερα δείγμα μυθιστορήματος που να δημοσιεύθηκε τότε, αλλά μάλλον κάποια πειραματικά κείμενα κυρίως σε χειρόγραφα, πολλοί μελετητές διστάζουν να τα κατατάξουν στο είδος, παραβλέποντας τη σαφή παιγνιώδη (ήτοι λογοτεχνική) πρόθεσή τους, αλλά και πολλά στοιχεία του είδους, έστω σπερματικά ή σε ανολοκλήρωτη μορφή. Η περίπτωση της Αληθούς ηστορίας, την οποία επικράτησε να ονομάζουμε Ανώνυμο του 1789, αποτελεί μία από τις σημαντικές τέτοιες πειραματικές προσπάθειες δημιουργικής αφήγησης μεγαλύτερης από διήγημα, η οποία δύσκολα προσεγγίζεται όχι μόνο λόγω της ανωνυμίας του συγγραφέα, του γλωσσικού, ειδολογικού και υφολογικού μείγματος ή της ελλειπτικότητας και παραμόρφωσης των πληροφοριών, αλλά και λόγω μιας κρυπτικότητας, την οποία οι μελετητές αντιμετωπίζουν με αμηχανία ή με προσεγγίσεις συχνά μονομερείς. Η χωροχρονική απόσταση και η ανωνυμία είναι δύο παράγοντες που συμβάλλουν πιο πολύ στην ενίσχυση της κρυπτικότητας του έργου.