Η συνειρμική γραφή στο έργο του Νίκου Μπακόλα

Στο έργο του Νίκου Μπακόλα, λογοτεχνία και κοινωνία συνδέονται με μια ιστορική και δυναμική σχέση αλληλεξάρτησης. Επηρεασμένος από το βαρύ κλίμα της συμπρωτεύουσας, αλλά και τις εμπειρίες ή τις αφηγήσεις σχετικά με τον γερμανο-ιταλικό πόλεμο στην Ελλάδα, την Κατοχή, τον Εμφύλιο, ο μεταπολεμικός νεωτερικός πεζογράφος -με μια ευφυή τεχνική συνειρμικής αφήγησης- οδηγεί τον αναγνώστη σε ένα κείμενο-απόσταγμα ιστορικότητας, πρωτότυπης μυθοπλαστικής φαντασίας, ατέρμονου εσωτερικού συμβολικού μονολόγου και πραγματικότητας. Η Ιστορία, κατά τον συγγραφέα, επανέρχεται -διατηρώντας τη διαχρονικότητά της- με μια μορφή «ανακύκλησης» και όχι πιστής, στείρας αναπαραγωγής. Το ατελεύτητο, η μη στασιμότητα των γεγονότων αποτυπώνονται σαφώς, δίνοντας το στίγμα τους στα εκτενή μυθιστορήματά του, που κατακλύζονται από συνεχείς, απρόβλεπτες, ανατρεπτικές περιπέτειες των κεντρικών προσώπων. Παράλληλα, η μοίρα εισβάλλει απρόσκλητα και δυναμικά, προκαθορίζοντας την τραγική πορεία των τελευταίων. Τελικά, η εμβρυακή ιδέα, ο αδύναμος κόκκος, που κέντρισε στην αρχή το πνεύμα του δημιουργού, αποδίδει τώρα καρπούς χαρίζοντας στο έργο προοπτική, μέλλον, μια νέα πνοή-ζωή.
.