Νανά και Νούλα, Νούλα και Νανά. Δυο κορίτσια κλεισμένα στο ιλουστρασιόν χαρτόκουτο της Ιστορίας. Πεντάρφανες και πολύφερνες, κι ας ποζάρει η Μητέρα ως χρυσελεφάντινη Παρθένος. Η Νούλα θέλει ν’ αγοράσει μίνι φούστες και να φλερτάρει δανούς τουρίστες στο Σύνταγμα. Η πρωτότοκη Νανά προσπαθεί να κρατήσει την προίκα ανέγγιχτη. Δεν γίνεται, όμως. Έξω έχουν πάρει φωτιά οι κάδοι, έξω η Πόλη κλαίει και χορεύει κι οι Πρίγκιπες έπιασαν στασίδι στις καφετέριες της πλατείας Αγίας Ειρήνης.
«Στις Κόρες η Γλυκερία Μπασδέκη χειρίζεται τη διακειμενικότητα με έναν τρόπο που αναμφισβήτητα θα αποτελέσει αντικείμενο μελέτης στο μέλλον - το ίδιο θα συμβεί και με τον τρόπο που πλάθει δικά της κείμενα βασιζόμενη σε προϋπάρχοντα έργα, μια δραματουργική μέθοδο γνωστή εδώ και δεκαετίες κυρίως στη Γερμανία και τη Βρετανία, αλλά εδώ ασυνήθιστη, μόνο κάποια έργα του Κοντραφούρη μού έρχονται στον νου. Ακριβώς όπως και στα Αμάραντα, δυσκολεύεται κανείς να ξεχωρίσει τις ραφές ανάμεσα στα ποιήματα και τα λοιπά κείμενα που χρησιμοποιήθηκαν και τα δικά της: η ροή είναι απρόσκοπτη και αδιατάρακτη. Συνδυάζει το πηγαίο χιούμορ με την ποιητικότητα με τρόπο απόλυτα φυσικό, και δημιουργεί φράσεις που ηχούν οριστικές» (Γιώργος Βουδικλάρης, Popaganda).
